‘Bezoekers voelen dat ze er niet alleen voor staan’

“In Enschede organiseren we het Alzheimer Theehuis. Dat is een passender woord voor de doelgroep die wij willen bereiken: ouderen en mantelzorgers met een migrantenachtergrond. We hebben een Alzheimer Theehuis voor de Turkse gemeenschap en een voor de Suryoye-gemeenschap, een groeiende groep mensen uit onder andere Syrië, Turkije en Irak. De vergrijzing neemt ook onder deze groep toe en dus komt dementie vaker voor. We maken mensen attent op het bestaan van het Theehuis met uitnodigingen in de eigen taal, via de zorg- en welzijnsorganisaties en via ieders persoonlijke netwerk. De bijeenkomsten zijn in eigen taal of in het Nederlands, waarbij we ter plekke vertalen.

Zes Theehuizen in Nederland

We zijn het enige Alzheimer Theehuis in Twente, in heel Nederland zijn er maar zes Theehuizen. De behoefte is er wel, want er heerst bij onze doelgroep nog veel onbekendheid over de ziekte. Ook het zorgsysteem is voor hen moeilijk te begrijpen met allerlei wetten en regelingen. Dan is het fijn dat je iemand in zijn eigen taal kunt ondersteunen en wegwijs kan maken.

In het Theehuis kunnen mensen met dementie en mantelzorgers elkaar ontmoeten en in gesprek gaan. Het is een warme omgeving, zonder drempel. We nodigen professionals uit, zoals een fysiotherapeut, psycholoog, ergotherapeut en muziektherapeut, om informatie te geven over dementie. Daarbij werken we veel met pictogrammen en beeldende materialen. In het algemeen gaat het over wat dementie met iemand doet, zodat de bezoekers het gaan herkennen en weten wat ze kunnen doen. Ook gaan we in op vragen die er leven en spreken we bijvoorbeeld over wat een opname van een partner of naaste betekent. Eenzaamheid en schaamte maken het mogelijk om hier over te praten. Maar ook onderwerpen als zorgtechnologie, geheugenspel en bewegen komen aan bod.

Via mijn werk bij Alifa ben ik coördinator geworden in het Alzheimer Theehuis. In de werkgroep met medewerkers van allerlei zorgaanbieders maken we de planning voor het hele jaar. De ondersteuning tijdens het theehuis gebeurt door vrijwilligers, ouderen met een migrantenachtergrond uit mijn netwerk. Zij zetten koffie en thee, richten de ruimte in met tafels en stoelen en ontvangen de bezoekers.

Mijn vader had dementie, dus ook ik vind herkenning tijdens het Alzheimer Theehuis. Als ik zie hoe de bezoekers hun verhaal delen, nieuwe dingen leren en krijgen wat ze nodig hebben; dan is dat voor mij waardevol. Niet alleen vanuit mijn functie, ook als mens. Wanneer professionals ervaringen delen uit hun persoonlijke leven, over hun eigen vader of moeder, ontmoeten twee werelden elkaar. Dan voelen de bezoekers dat ze er niet alleen voor staan.”