Ongedwongen samenzijn
Pol en Sparreboom leiden normaal gesproken de avonden waarin allerlei onderwerpen voorbijkomen en waarvoor ze gastsprekers uitnodigen die vertellen over thema's als euthanasie, de notaris of dementie en het verkeer. Pol: ,,Hoewel de onderwerpen soms best zwaar zijn, gaat het vooral ook om ongedwongen samenzijn.” Door met lotgenoten te praten word je gehoord", vult Sparreboom aan. ,,Er komt een stuk rouwverwerking bij kijken als bijvoorbeeld je partner de diagnose dementie krijgt. Hoewel diegene er nog is, neem je wel steeds meer afscheid van die persoon. Het kan ook zijn dat iemands karakter verandert. Je partner is ineens altijd boos of juist altijd vrolijk. Je kunt je verhaal dan wel bij kinderen of familieleden doen, maar zij weten niet precies wat jij voelt.”
Anoniem
Bezoekers hoeven zich nergens te registeren en zijn dus anoniem. ,,Dat is ook de kracht van de bijeenkomsten. Je krijgt al een stempel als je de diagnose krijgt, wij willen dat iedereen bij ons binnen kan lopen”, aldus Sparreboom. Dat maakt wel dat het nu extra lastig is om het publiek te bereiken. Bovendien wisselt de samenstelling van de mensen die naar de avonden komen nogal. Sparreboom:,,Er komen nieuwe mensen bij, maar er vallen ook mensen weg omdat het om een progressieve ziekte gaat en mensen dus overlijden.”
Overstappen op online avonden zagen de gespreksleidsters tot nu toe niet zitten: ,,Het zijn vaak toch oudere mensen die bij ons komen. Die bereik je niet via de computer", zegt Sparreboom. ,,Online kun je je emoties geen plek geven. Iemand die ik tijdens een thema-avond in tranen zie schieten, neem ik naderhand even apart in gesprek. Online gaat dat niet. Maar nu het zo lang duurt, willen we toch kijken wat er wel mogelijk is.”
‘Gedachten verzetten is er niet bij’
Want mantelzorgers hebben het in deze crisis extra zwaar en worden nog weleens vergeten, menen Sparreboom en Pol. ,,Mantelzorgen is echt heel zwaar", aldus Pol. ,,Mensen met dementie die thuiswonen, kunnen gelukkig wel naar de dagopvang, voor hen is van alles geregeld. Maar de gedachten verzetten is er voor de mantelzorger niet bij. Even lekker de stad in of naar de sportclub kan nu niet. Ze zitten thuis.”
Op de achtergrond blijven we aanwezig. We willen echt laten weten aan de mensen dat ze in ons hart zitten, zegt Sparreboom.
Mensen mogen altijd bellen. We zijn nog steeds bereid om met mensen in gesprek te gaan of ze wegwijs te maken.
© Saskia Berdenis van Berlekom