Ingrid Sparreboom en Wilma Pol zijn gespreksleiders van Alzheimer Café Amersfoort/Leusden, maar zij kunnen hun werk nu al maanden niet meer doen. 'Ontmoeten is zo belangrijk'.
Alzheimer Café al maanden ‘op slot’:
‘Mensen moeten weten dat ze in ons hart zitten’
Als er één ding lastig is sinds de coronacrisis is het mensen elkaar laten ontmoeten. En dat is nou net de drijfveer van Alzheimer Café Amersfoort/Leusden. Gespreksleiders Wilma Pol en Ingrid Sparreboom vinden het doodzonde: Door met lotgenoten te praten, word je gehoord.
Het is ‘maar’ één avond in de maand. Maar dat de bijeenkomsten van waarde zijn voor mensen die net de diagnose dementie hebben gehad of hun mantelzorgers, bleek wel uit de opkomst afgelopen september. Sinds lange tijd konden Pol en Sparreboom het café weer een keer organiseren. De zaal die ze toegewezen hadden gekregen door de beheerder van wijkcentrum Het Klokhuis in de wijk Randenbroek was eigenlijk net niet groot genoeg. ,,Ze dachten dat de animo niet zo groot zou zijn", zegt Pol. Maar dat bleek niet te kloppen. Vrijwilligers die hielpen met koffie schenken konden er niet meer bij. Mensen waren echt blij dat het weer kon. Er was zelfs een familie uit Noord-Brabant. Die kwam speciaal op het thema af. Zo zie je dat we echt mensen uit de regio en daarbuiten trekken.” Maar de avond bleek eenmalig. Nu zitten de gespreksleidsters alweer maanden op hun handen.
Ongedwongen samenzijn
Pol en Sparreboom leiden normaal gesproken de avonden waarin allerlei onderwerpen voorbijkomen en waarvoor ze gastsprekers uitnodigen die vertellen over thema's als euthanasie, de notaris of dementie en het verkeer. Pol: ,,Hoewel de onderwerpen soms best zwaar zijn, gaat het vooral ook om ongedwongen samenzijn.” Door met lotgenoten te praten word je gehoord", vult Sparreboom aan. ,,Er komt een stuk rouwverwerking bij kijken als bijvoorbeeld je partner de diagnose dementie krijgt. Hoewel diegene er nog is, neem je wel steeds meer afscheid van die persoon. Het kan ook zijn dat iemands karakter verandert. Je partner is ineens altijd boos of juist altijd vrolijk. Je kunt je verhaal dan wel bij kinderen of familieleden doen, maar zij weten niet precies wat jij voelt.”
Anoniem
Bezoekers hoeven zich nergens te registeren en zijn dus anoniem. ,,Dat is ook de kracht van de bijeenkomsten. Je krijgt al een stempel als je de diagnose krijgt, wij willen dat iedereen bij ons binnen kan lopen”, aldus Sparreboom. Dat maakt wel dat het nu extra lastig is om het publiek te bereiken. Bovendien wisselt de samenstelling van de mensen die naar de avonden komen nogal. Sparreboom:,,Er komen nieuwe mensen bij, maar er vallen ook mensen weg omdat het om een progressieve ziekte gaat en mensen dus overlijden.”
Overstappen op online avonden zagen de gespreksleidsters tot nu toe niet zitten: ,,Het zijn vaak toch oudere mensen die bij ons komen. Die bereik je niet via de computer", zegt Sparreboom. ,,Online kun je je emoties geen plek geven. Iemand die ik tijdens een thema-avond in tranen zie schieten, neem ik naderhand even apart in gesprek. Online gaat dat niet. Maar nu het zo lang duurt, willen we toch kijken wat er wel mogelijk is.”
‘Gedachten verzetten is er niet bij’
Want mantelzorgers hebben het in deze crisis extra zwaar en worden nog weleens vergeten, menen Sparreboom en Pol. ,,Mantelzorgen is echt heel zwaar", aldus Pol. ,,Mensen met dementie die thuiswonen, kunnen gelukkig wel naar de dagopvang, voor hen is van alles geregeld. Maar de gedachten verzetten is er voor de mantelzorger niet bij. Even lekker de stad in of naar de sportclub kan nu niet. Ze zitten thuis.”
Op de achtergrond blijven we aanwezig. We willen echt laten weten aan de mensen dat ze in ons hart zitten, zegt Sparreboom.
Mensen mogen altijd bellen. We zijn nog steeds bereid om met mensen in gesprek te gaan of ze wegwijs te maken.
© Saskia Berdenis van Berlekom