Papa, nu jij kind bent - door Rob Favier

"De ziekte ontwikkelde zich al snel en helaas was mijn vader van tijd tot tijd behoorlijk agressief. Wellicht uit een onbewust gevoel van onmacht? Hij dacht ook bijna elke dag dat hij op een camping in Duitsland was, terwijl hij op de bank zat in zijn huiskamer. Dan belde hij me op en liepen we samen de dingen langs die hij zag. Vervolgens concludeerden we dan dat hij gewoon thuis was. Waarop hij me bedankte en vervolgens opnieuw vroeg: “Maar wanneer gaan we nu naar huis?

Ondanks al het verdriet waren er ook momenten van warmte en onuitgesproken diepe verbondenheid. Dementie is niet te begrijpen en misschien moeten we dat ook maar niet willen. En zo probeerde ik maar heel veel liefde te geven en er voor hem te zijn, ook al heb ik dat naar mijn gevoel te weinig gedaan. Met de nodige humor heb ik nog mooie dingen met hem kunnen delen. Maar naarmate de ziekte vorderde en hij ook niet meer thuis kon blijven wonen, verminderde de communicatie en toen hij uiteindelijk alleen nog maar op bed lag zonder te praten, hebben we ons vaak afgevraagd of hij onze aanwezigheid nog kon ervaren.

Verwerking

Dit jaar heb ik, als zanger en liedjesschrijver, besloten een lied te schrijven over wat er met hem gebeurd is en hoe ik dit proces heb ervaren. Ik heb zelf zijn begrafenis geleid en alles geregeld, maar blijkbaar zat er nog iets in mijn geest dat eruit moest. Noem het verwerking."

Luister naar het lied Papa, nu jij kind bent - door Rob Favier.